Δεν ήμουν ποτέ υλίστρια…υπάρχουν όμως 2-3 πράγματα που, όταν δεν μπορώ να ταξιδέψω πραγματικά, με κάνουν να ταξιδεύω νοερά σε τόπους που ακόμα δεν έχω εξερευνήσει, αλλά μου φέρνουν κι αναμνήσεις από τόπους που ήδη γνώρισα. Διανύοντας μια άσχημη, συναισθηματικά και ψυχολογικά, εβδομάδα, περπατώντας σαν ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί, νιώθοντας πως δεν έχω ανάσα-πεθαίνω-, που σε χάνω, αποφάσισα απόψε να περπατήσω στον κεντρικό δρόμο μόνη, ελπίζοντας και περιμένοντας ένα θαύμα. Να χτυπήσει το τηλέφωνο και να μου πεις “Δεν είναι […]
Continue ReadingΤο ταξίδι.
