Από μικρή μου έλεγαν ότι είμαι πνεύμα αντιλογίας. Ποτέ δεν μου άρεσε να μπαίνω σε καλούπια και να κάνω ότι «πρέπει» , πάντα έκανα αυτό που ήθελα δίχως να δίνω σημασία στις συνέπειες. Από τα εφηβικά μου χρόνια, στους πρώτους μου έρωτες, γούσταρα να μπλέκω σε ιστορίες με αβέβαιο μέλλον. Ποτέ δεν με ένοιαζε ούτε που θα βγάλει, ούτε τι θα πει ο κόσμος.
Τι θα πει ο κόσμος; Δεν δίνω δεκάρα για τον κόσμο. Ο κόσμος είναι κακός και πάντα θα κατακρίνει. Εκσυχρονιστήκαμε λένε. Καταρίψαμε τις στερεότυπες αντιλήψεις λένε. Κάτι για φιλελευθερία και δικαιώματα λένε. Στα λόγια είναι όλοι καλοί.
Η ειρωνεία; Τα είπαν και εγώ νόμιζα ότι έτσι είναι και ότι μπορώ να ερωτευτώ όποιον θέλω. Γιατί μάτια μου ο έρωτας δεν κοιτάει ούτε ηλικία, ούτε κύκλους. Δεν έχει λογική. Είναι μια τρέλα. Λίγοι έχουν τα κότσια να τον ζήσουν, να σπάσουν όρια. Δεν επιλέγεις ποιον θα ερωτευτείς. Αν σου βγει, δεν μπορείς να το αλλάξεις. Δεν μπορείς να κοντράρεις αισθήματα που καίνε. Όταν μάλιστα τα πράγματα είναι αμοιβαία ή το ξεκινάς ή μούγκα. Αν τυχόν θελήσεις να μπεις στο χορό, θα χορέψεις.
Δεν έχει πισωγυρίσματα ο έρωτας.
Εκτός και αν είσαι τόσο δειλός. Και αντί να καείς, προτιμάς να έχεις απωθημένα. Συγγνώμη αγάπη μου, αλλά εγώ είμαι τρελή, έχω θάρρος και θράσος και θέλω να ζω ακραίες καταστάσεις, να ζω το αίσθημα του «απαγορευμένου».
Λατρεμένο το απαγορεύμενο. Αλλά ποιος ορίζει τις απογορεύσεις; Να φανταστώ κάποιος που φοβάται την κατακραυγή, που φοβάται να το ζήσει. Δεν είμαι από αυτούς.
Γι ‘αυτό, ρε παιδί μου, άσε με να σου δείξω πως είναι να μην σε νοιάζει η γνώμη των άλλων, πως είναι να καις τα πάντα για ένα έρωτα. Για τον δικό μας έρωτα. Για όσο κι αν είναι αυτό.
Signed by NantinX