Το συμπέρασμα που έβγαλα μετά από κάποια χρόνια σκέψεων και προσωπικών εμπειριών είναι ότι είμαστε η γενιά που δεν θέλει σχέσεις, ενδιαφερόμαστε περισσότερο για την εικόνα μας για εκείνο το στάτους που θέλουμε να δουν οι άλλοι, για την φωτογραφία. Θέλουμε ένα απλό ραντεβού την Κυριακή για να ξεφύγουμε από τα προβλήματα που έρχονται στην δουλειά την Δευτέρα. Ίσως και ένα την Τρίτη, για να μας στείλει εκείνη, ένα «καλημέρα, τι κανείς» την Τετάρτη και να το αφήσουμε αναπάντητο έτσι γιατί θέλουμε να το παίξουμε δύσκολοι.Αναρωτιόμαστε πως οι παλιοί το έκαναν? Πως βρήκαν ένα ευτυχισμένο τέλος, πως ακόμα και από προξενιά να βρουν αγάπη !?
Αντί να αναρωτιόμαστε και να το ψάχνουμε εμείς συνεχίζουμε να επενδύουμε περισσότερο χρόνο στα προφίλ μας πάρα στις προσωπικότητες μας με αποτέλεσμα να δημιουργούμε απρόσωπες κοινωνικές σχέσεις με φωτογραφία προφίλ! Μιλάμε, γράφουμε μηνύματα, βγαίνουμε, πίνουμε κάνουμε γενικά οτιδήποτε για να αποφύγουμε ένα πραγματικό ραντεβού. Οτιδήποτε για να αποφύγουμε την απολυτή σιωπή μεταξύ σε εμάς και το άλλο πρόσωπο. Μιλάμε αόριστα από κοντά , για να γυρίσουμε σπίτι και να συνεχίσουμε να μιλάμε αόριστα μέσω μηνυμάτων.
Αποφεύγουμε οποιαδήποτε ευκαιρία για πραγματική ένωση παίζοντας παιχνίδια χωρίς νικητή που το μονό πράγμα που κερδίζουμε από αυτό στο τέλος, είναι η μοναξιά μας. Θέλουμε την εικόνα της σχέσης χωρίς να κοπιάσουμε για αυτή.
Θέλουμε αυτό το κράτημα του χεριού χωρίς να το πιάσουμε!Θέλουμε τα αστεία, τα πειράγματα , το sexting χωρίς τις σοβαρές συζητήσεις. Θέλουμε τις όμορφες υποσχέσεις έτσι για να φαίνεται πιο έντονο, χωρίς την ουσιαστική δέσμευση. Θέλουμε την επέτειο χωρίς τις 365 μέρες που οδήγησαν σε αυτή.Θέλουμε το ευτυχισμένο τέλος χωρίς την προσπάθεια. Θέλουμε την βαθιά ένωση σε μια ρηχή σχέση σε μια ρηχή ζωή! Θέλουμε την πανίσχυρη αγάπη χωρίς να είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε. Θέλουμε κάποιον να μας κρατάει τα χέρια.. Μα αρνούμαστε να αφήσουμε στα δικά του τη δύναμη να μας πληγώσει… Θέλουμε να τρέμουν τα ποδιά μας μα την ίδια στιγμή επιμένουμε στο αφελές μας έδαφος. Θέλουμε να κυνηγάμε τον έρωτα μα όχι να πέσουμε μέσα του.
Δεν θέλουμε σχέση, θέλουμε ‘friends with benefits’. H μάλλον θέλουμε ότι μας δίνει την ψευδαίσθηση μιας σχέσης χωρίς την σχέση.
Θέλουμε την ευτυχία, χωρίς το ρίσκο.Θέλουμε τα έσοδα χωρίς το κόστος. Θέλουμε να νιώθουμε αρκετά, άλλα όχι πολύ.Θέλουμε να δεθούμε λίγο, μα όχι αρκετά
Το παίρνουμε αργά, βλέπουμε που πάει, δεν δίνουμε όνομα, just go with the flow. Μπαίνουμε σε μια κατάσταση έχοντας ήδη το ένα μας πόδι έξω από την πόρτα, το ένα μας μάτι ανοιχτό. Αφήνουμε πάντα μια απόσταση, κρατάμε πάντα μια πισινή και όταν δούμε πως ερχόμαστε πολύ κοντά? Όταν δούμε πως πονάει? Τρέχουμε. Κρυβόμαστε, λέμε στους εαυτούς μας υπάρχουν και άλλου πορτοκαλιές. Φοβόμαστε να κατασταλάξουμε μα ακόμη περισσότερο φοβόμαστε να κατασταλάξει κάποιος άλλος σε μας. Μα πιο πολύ από όλα φοβόμαστε να ρισκάρουμε φοβόμαστε να πονέσουμε, φοβόμαστε να πληγωθούμε ξανά!
Μα η εικόνα του έρωτα και της αγάπης που ψάχνουμε και ότι πραγματικά σε γεμίζει απαιτεί υπομονή, δουλειά , ενέργεια και πάνω από όλα αυτό το ρίσκο!Το πρόβλημα με τη γένια μας είναι πως μόνο θέλουμε, αλλά δεν θέλουμε σχέσεις!Μα στο τέλος της ημέρας , όταν τα φώτα κλείσουν, μια σχέση είναι το μονό που θέλουμε.»
Φώτα κλειστά.Διπλό κρεβάτι.Ώρα 02:43!
Signed by Nikolaos Kariotis