Χριστούγεννα! Η αγαπημένη γιορτή των παιδιών, των ενηλίκων που μέσα τους νιώθουν παιδιά και των ενηλίκων που τους λείπει να νιώθουν παιδιά. Μια γιορτή γεμάτη αισιοδοξία, αγάπη, καλή διάθεση και πληρότητα. Και μια γιορτή, η οποία, όπως όλες τις γιορτές, τελειώνει υπερβολικά γρήγορα.
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα πράγματα που μας μαθαίνουν τα Χριστούγεννα; Και πώς μπορούμε να τα εφαρμόσουμε στη ζωή μας, ακόμα κι όταν τα Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια έχουν πια σβήσει;
Το να δίνεις σε κάνει να νιώθεις πιο γεμάτος!
Τις γιορτές είμαστε όλοι μας λίγο πιο ανοιχτοχέρηδες, όχι μόνο με τα δώρα που αγοράζουμε για τους δικούς μας , αλλά και με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους γύρω μας. Δίνουμε απλόχερα, όχι μόνο υλικά αγαθά αλλά και συναισθήματα. Προσφέρουμε αγάπη, υποστήριξη και ένα χαμόγελο που μερικές φορές είναι το πιο ακριβό δώρο. Γινόμαστε πιο ευγενικοί, πιο αισιόδοξοι και βοηθάμε περισσότερο. Αυτή η διάθεσή μας να προσφέρουμε μας κάνει όλους λίγο καλύτερους, αλλά δυστυχώς, κρατάει μέχρι τα πρώτα πυροτεχνήματα της Πρωτοχρονιάς. Το ένα πράγμα που μας μαθαίνουν λοιπόν τα Χριστούγεννα είναι να είμαστε πιο δοτικοί, πρώτα απ’ όλα στα συναισθήματα μας κι αυτό να είναι μια αρχή της ζωής μας και όχι μια εξαίρεση.
Ο χρόνος που αφιερώνεις στους δικούς σου ανθρώπους είναι πολύτιμος!
Τις γιορτές όλοι λίγο – πολύ γκρινιάζουμε για τα τραπέζια όπου πρέπει να πάμε και την ακατάσχετη πολυλογία των συγγενών μας που πρέπει να υποστούμε. Για τις αδιάκριτες ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσουμε για ακόμα μια φορά και την πίεση που μας ασκούν. Κι έτσι, συχνά ξεχνάμε ότι αυτές οι στιγμές που περνάμε με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους είναι στιγμές που δεν θα έρθουν ξανά , κι ότι αυτοί οι άνθρωποι, όσο κι αν νιώθουμε ότι μας πιέζουν, κατά βάθος νοιάζονται για εμάς και θέλουν το καλύτερο. Στο επόμενο τραπέζι που θα βρεθείς λοιπόν, άσε κάτω το πιρούνι για μια στιγμή, κοίτα γύρω σου και βγάλε μια νοητή φωτογραφία. Αυτές οι αναμνήσεις θα είναι κάποια στιγμή οι πιο πολύτιμες.
Αν είναι να κάνεις παραστρατήματα, τότε απόλαυσέ το!
Παραπονιόμαστε για το πόσο τρώμε τα Χριστούγεννα, το βουνό από μελομακάρονα και τα κερασμένα σφηνάκια, κι έτσι, στις 2 Γενάρη τρέχουμε να γραφτούμε όλοι στα γυμναστήρια από τύψεις και ενοχές. Κι όσο κι αν το πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε μέτρο στη ζωή μας και το πιάτο μας, οι γιορτές επιβάλλουν μερικά παραστρατήματα, κάποιες υπερβολές και ένα δεύτερο ή τρίτο κουραμπιέ. Κάποιοι λένε “φάει τώρα, μετάνιωσε αργότερα”. Εγώ όμως θα σου πω, φάε τώρα και απόλαυσέ το και αύριο γύρνα ξανά στους κανονικούς σου ρυθμούς.
Οι στόχοι είναι work in progress, κι όχι ξαφνικό θαύμα!
Όταν έρχεται η νέα χρονιά, όλοι μας αγωνιούμε για όσα θα μας φέρει. Μια νέα σχέση; Μια καλύτερη δουλειά; Το λαχείο ίσως; Μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, ρεαλιστικοί ή ουτοπικοί στόχοι, κάτι στην ατμόσφαιρα μας κάνει να πιστέψουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα. Ωστόσο, όταν περάσει η επίδραση των πρώτων ημερών και της σαμπάνιας, επιστρέφουμε ξανά στο γνώριμο εαυτό μας και όλα εκείνα τα όνειρα που κάναμε μένουν ακριβώς αυτό. Ανεκπλήρωτα όνειρα δηλαδή που συμπληρώνουν το σωρό από φρούδες ελπίδες. Πιστεύουμε ότι η αλλαγή στο ημερολογιακό έτος συνεπάγεται και αλλαγή ζωής. Αλλά δεν είναι έτσι. Για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε πρέπει να δουλεύουμε συνέχεια, και να συνεχίζουμε να προσπαθούμε. Ναι, η νέα χρονιά μας δίνει μαι ώθηση αισιοδοξίας. Αλλά είναι ακριβώς αυτό, μια ώθηση και όχι μια μαγική λύση. Κι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα των Χριστουγέννων.