Δε μου χαρίστηκε ποτέ τίποτα. Ό, τι είμαι, ό, τι έχω κι ό, τι δίνω ανήκει σε μένα. Τα δημιούργησα, τα έχτισα και τα απέκτησα μόνη μου. Δεν ζήτησα αλλά και δεν πήρα. Τίποτα δε μου ανήκε ή δε μου άξιζε δεν έγινε δικό μου. Δεν ήθελα. Το μόνο που ήθελα, ήταν να χαίρομαι γι’ αυτά που η δύναμή μου, η θέλησή μου, το μυαλό και η σκέψη μου μπορούσαν να σηκώσουν. Χωρίς να απαιτήσω το άδικο, που δεν θα άντεχα να γευτώ.
Μου χρωστάω ένα μπράβο. Ναι, εγώ σε μένα! Γιατί όλα αυτά τα χρόνια, πορεύομαι σταθερά κι όταν κοιτάζω πίσω, δεν κρύβω τις πράξεις μου σε γωνιές σκοτεινές. Δεν προσποιούμαι πως δεν είναι εκεί, δεν παραβλέπω για να μην βλέπω. Εκείνα, που δεν θα άντεχα να βλέπω.
Πήρα τις αποφάσεις μου και τις στήριξα. Ως εκεί που έπρεπε και μπορούσα να τις στηρίξω. Και τα λάθη μου, τα αποδέχθηκα κι αυτά. Δεν τα φόρτωσα αλλού. Δεν έκανα πως δεν υπήρχαν. Δεν θα μπορούσα άλλωστε. Κάποια τα πλήρωσα τόσο ακριβά, που τα προσέχω, γιατί πλέον για μένα είναι πολύτιμα.
Αγαπώ αυτό που έγινα. Αυτό που στο τέλος κατέληξα. Τη διαφάνεια του μυαλού και της ψυχής μου. Δεν κρύβομαι. Δεν σου κρύβομαι. Αυτό που δείχνω είμαι. Αν με χρειαστείς, είμαι εκεί. Αν με προδώσεις όμως, έφυγα. Αν με αγνοήσεις, επίσης. Και δε θα γυρίσω πίσω. Ούτε για να σε κοιτάξω. Αποδέχθηκα τις αδυναμίες μου κι έγινα πιο δυνατή. Άλλοτε παρασύρομαι απ΄αυτές κι άλλοτε παρασέρνουν άλλους. Σαν ένα ποτάμι που κυλάει και συμπορεύεται με ό,τι αφήνεται να το πάρει μαζί του, στα ήρεμα νερά του. Δε θα σε βουλιάξει, δεν θα σε πνίξει. Θα σε αφήσει να κολυμπήσεις στα δροσερά νερά του. Άλλοτε γρήγορα κι άλλοτε αργά. Για να μη βαλτώσεις. Δεν αντέχω τη στασιμότητα. Θέλω καθαρά νερά. Θέλω να μπορώ να βλέπω μέσα τους.
Μαν αν προσπαθήσεις να μου αλλάξεις πορεία, να με βυθίσεις στη ρουτίνα σου, να με στερέψεις και να με μολύνεις, θα γίνω χείμαρρος. Δεν είμαι πλέον ρυάκι για να με ορίζεις. Δυνάμωσα. Αντέχω και μόνη. Θα γίνω ακόμη πιο δυνατή και θα αφήσω πίσω τα πάντα. Δεν έχω ανάγκη κάτι ή κάποιον για βρω ξανά το δρόμο μου. Ξέρω τις διαδρομές μου και τα πατήματά μου.
Το ποτάμι έχει μνήμη και θυμάται. Και δεν αφήνει κανέναν να το ορίζει.
Όπως κι εγώ. Ορίζω τη ζωή μου και την πορεία μου. Εγώ αποφασίζω κι εγώ προχωράω. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν χρωστάω τίποτα και σε κανέναν. Παρά μόνο στη ζωή και την ψυχή μου.
Στη ζωή μου εμπειρίες και στην ψυχή μου ηρεμία.