Θα μου πεις ένα παραμύθι; Από εκείνα τα παιδικά, που με κάνουν και ονειρεύομαι. Που με κάνουν και ξεχνιέμαι. Με νεράιδες και πρίγκιπες. Και δράκους, που βγάζουν φωτιές. Με μάγισσες και βασιλοπούλες. Και μαγικά φίλτρα. Που πάντα στο τέλος ζουν αυτοί καλά, μα εμείς καλύτερα.
Τα θυμάσαι αυτά τα παραμύθια; Τη μαγεία που κρύβουν μέσα τους. Τη δύναμη του έρωτα, του απέραντου έρωτα. Των αγνών συναισθημάτων και της άδολης αγάπης, που πάντα ο ήρωας θα παλέψει με την ψυχή του, να σώσει την πριγκίπισσα της καρδιάς του. Κι ας μην είναι αυτός πρίγκιπας. Κι ας μην είναι κι αυτή πριγκίπισσα. Ο έρωτας πάνω απ’ όλα. Η αγάπη. Το καλό να νικάει το κακό και να το συνθλίβει. Να το εξαφανίζει. Να το ρίχνει στη φωτιά κι αυτό να χάνεται. Μαζί με το μίσος, τη ζήλια και το φθόνο, που κατατρώει τις ζωές και τις ψυχές. Που κυνηγάει τη μοίρα και το πεπρωμένο τους.
Πες μου ξανά αυτά τα παραμύθια. Από σένα θέλω να τα ακούω. Να με πάρεις αγκαλιά, να χαμηλώσεις τα φώτα και να αρχίσεις να μου τα διαβάζεις. Σιγανά, ψιθυριστά, με την ηρεμία της φωνής σου. Αυτής της φωνής, που με παίρνει από τα σκοτάδια και με ταξιδεύει. Σε χώρες μαγικές, σε τόπους που δεν υπάρχουν για τους άλλους, παρά μόνο για εμάς. Για σένα και για μένα. Σε κάστρα και παλάτια μακρινά, σε κήπους ανθισμένους. Σε ουράνια τόξα και ξωτικά κρυμμένα. Μέρες καλοκαιριού, μέρες χαράς, μέρες μαγικές και ονειρεμένες.
Και μετά, θα αντέξω να γυρίσω πίσω. Στις μέρες του χειμώνα, στις νύχτες χωρίς αστέρια. Ας χαθούν τα χρώματα και η μαγεία, ας σβήσουν τα φώτα που έλαμπαν και φώτιζαν τη ζωή μας. Ας χαθεί το ουράνιο τόξο. Θα αντέξω τη μιζέρια και την καθημερινότητα. Θα αντέξω. Δεν θα γκρινιάζω. Κουβέντα δεν θα πω. Δεν θα χρειάζεται. Γιατί θα έχω πλημμυρίσει φως, θα έχω γεμίσει αγάπη. Λόγια μυστικά, λόγια τρυφερά, λόγια δικά σου. Χάδια και ακούσματα στα αυτιά μου. Μελωδίες μαγικές, νεραϊδοψιθυρίσματα. Θα έχουν γεμίσει τα μάτια μου με χρώματα και εικόνες. Και η ψυχή μου με έρωτα.
Σαν παραμύθι παιδικό να είναι η ζωή μας. Από εκείνα που μιλούν για αγάπη. Που παλεύουν για την αγάπη. Που νικούν το φόβο και το σκοτάδι, με την αγάπη. Που πιστεύουν στην αγάπη.
Που ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…