Περί γραφικότητας ταρατσών. Και άλλων τελευταίων σταθμών. Κάθομαι στη μέση και γύρω μου με περιβάλλει μια ολόκληρη πόλη. Τόσο μικρή που περικλείει αποπνικτικά έναν άνθρωπο 157 εκατοστά. Έχεις σκεφτεί πόσο πιστά μπορεί μια ταράτσα να απεικονίσει τις γραφικές ζωές μας;
Ένα μισοτελειωμένο γκράφιτι. Πολύ θα ήθελα να σκεφτώ ότι ο καλλιτέχνης του πιάστηκε επ’ αυτοφώρω και κυνηγήθηκε για 10 ορόφους, επειδή μόλυνε έναν τόσο ενδιαφέρων γκρι τοίχο. Φανερά θα του άξιζε αυστηρή τιμωρία. Ή ακόμα και θάνατος. Τόση προσπάθεια καταβάλλεται να μείνει άσπιλο το τσιμέντο για να μας θάψει, να γεννηθούν παιδιά που δεν θα ξέρουν να αναγνωρίσουν το πράσινο (και όχι το δικό μου πράσινο, εκείνο που πραγματικά κερνάει αναπνοές). Οποιαδήποτε γκραφιτοθηριωδία πρέπει να πατάσσεται. Αλλά μάλλον απλά βαρέθηκε να το ολοκληρώσει. Ακόμα και ένα πράγμα μισοτελειωμένο στην αιωνιότητα.
Μια Άννα που αγαπιέται από κάποιον. Η αγάπη είναι τόσο μεγάλη που γράφεται με κόκκινο μαρκαδόρο και κεφαλαία γράμματα. Δείτε την αγάπη που της έχει. Το γράφει σε τοίχους σε ταράτσες να το βλέπει η σάπια πόλη και να νιώθει ακόμη πιο μίζερη που δεν κατάφερε να καταπνίξει μια τέτοια τρομοκρατία. Άφησε έναν έρωτα να γίνει αγάπη. Είναι τόσο μεγάλη που πρέπει ο μισοκοιμισμένος που κάθεται στη θέση Β13 στο αεροπλάνο να την παρατηρήσει. Αλλά μάλλον το έχει γράψει η ίδια η Άννα για τον εαυτό της. Ήταν 3 γαμημένα λεπτά που έπεισε τον εαυτό της ότι κάποιος γράφει για αυτήν σε μια ταράτσα. Μετά απλά έπεσε.
Ένα οργισμένο μαυροκόκκινο σύνθημα. Από αυτά που κρύβουν όρεξη, επανάσταση, βία, αλλαγή. Μετά από πορείες, δακρυγόνα, σπασμένα πεζοδρόμια. Τα διαβάζεις και ξέρεις ότι αυτός που το έγραψε είναι πεπεισμένος ότι στο τέλος θα νικήσει. Αλλά μετά από λίγο θα πιει την μπύρα του, θα πάρει αγκαζέ την κοπέλα και θα ψωνίσει στο εμπορικό για το σπίτι με το δάνειο.
Ένα “θα σε περιμένω ακριβώς εδώ” τόσο ξεψυχισμένο και μακρόσυρτο που πιάνει όλον τον περίβολο της ταράτσας. Εκεί γνωρίστηκαν. Εκεί… ξέρεις… τελοσπάντων. Μπύρες, τσιγάρα, δάκρυα και μια σκισμένη συσκευασία προφυλακτικών. Θα περίμενε εκεί. Έπρεπε να περιμένει. Το πίστευε. Θα ερχόταν. Το πίστευε ότι θα ερχόταν. Το έγραφε και το πίστευε ότι θα ερχόταν. Γίνεται να μην έρθει; Αλλά έβγαλε το κινητό και είδε “ενεργός πριν 12 ώρες”. Δεν θα έρθει.