Μάσκες. Προσωπεία. Ψεύτικα χαμόγελα και φθηνή ευγένεια. Βέλη σε πληγωμένες πλάτες και θηλιές που αφήνουν σημάδια στο λαιμό. Σε αναγκάζουν να προσποιείσαι. Για να είσαι όμοιος με την αγέλη. Για να σε παίρνει το κύμα μαζί με όλους. Σε έμαθαν πως μόνος δεν μπορείς. Κι εσύ χάνεις τον εαυτό σου. Φοράς τη μάσκα και νιώθεις ασφαλής. Ανάγκη να γίνεις κάποιος άλλος. Έστω για λίγο. Να νιώσεις αλλιώς. Ερμητικά, παθιασμένα, μη συμβατικά, μη φυσιολογικά. Ανάγκη να κρυφτείς να μη δουν ποιος είσαι. Τι είσαι. Να γίνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι. Όχι. Μην τους κάνεις καμία χάρη.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που αφέθηκες; Που σταμάτησες το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου και ούρλιαξες από ευτυχία; Που σήκωσες κάποιον να χορέψεις μαζί του δυο λεπτά γιατί σε συνεπήρε η μουσική που άκουσες; Που έγραψες με τα γράμματα σου ένα ραβασάκι, το έκλεισες σε έναν φάκελο και το έστειλες στον αποδέκτη της καρδιάς σου;
Πότε πραγματικά θυμάσαι να κοίταξες τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να του είπες πόσο τον έχεις ταλαιπωρήσει, πόσο τον πληγώνεις, πόσο του αξίζει να είναι ευτυχισμένος;
Πότε πέταξες αυτή τη μάσκα και εξομολογήθηκες τον έρωτά σου; Πότε άνοιξες την καρδιά σου χωρίς δεύτερες σκέψεις να απελευθερώσεις όσα τρώνε το κεφάλι και την καρδιά σου χωρίς να χορταίνουν;
Με μάσκα ή χωρίς, γίνε αυτό που είσαι. Κάπου το ξέχασες στην πορεία όταν έβαλες το κουστούμι σου και ξεκίνησες την παράσταση. Όποιος μείνει και μετά την παράσταση, θα είναι αυτός που αξίζει. Θα αξίζει να σε δει και με μάσκα και χωρίς. Είναι αυτός που θα σε γαληνέψει στη μπόρα και θα σου βάλει φτερά να πετάξεις στην άπνοια.
Είναι αυτός που με τη ματιά σου θα μπορείς να εξιστορείς την επιθυμία σου χωρίς λόγια. Να βγάλεις τη μάσκα μπροστά του. Μόνο για εκείνον να το κάνεις. Να τον εμπιστευτείς. Να τολμήσεις να δείξεις ποιος είσαι. Να βγάλεις όσα φοβάσαι και κρύβεις στο ανέκφραστο προσωπείο σου. Στο προσωπείο των φόβων, της ανασφάλειας και του εγωισμού. Στο βωμό των τριών θυσιάζονται οι μεγαλύτερες αγάπες, αλήθειες και ζωές.
Αυτός που θα μείνει, θα αξίζει. Θα σε δεχτεί. Θα σε ντύσει με αλήθεια. Θα σε αγκαλιάσει. Με όλες τις αδυναμίες και τα πάθη σου. Κι εγώ θα μείνω. Γιατί ξέρω να αγκαλιάζω. Ξέρω την αλήθεια. Ξέρω να διαβάζω μάσκες. Και τη ματιά κάτω απ’ αυτές. Σαν τη δική σου ματιά…