Πριν λίγες μέρες, έπεσε το μάτι μου πάνω σε μια καινούρια παραγωγή του Fox, με τίτλο “The scenario of your life”. Γνωστοί δημιουργοί, καλλιτέχνες, ηθοποιοί βγαίνουν μπροστά στην κάμερα και μιλάνε για εκείνες τις στιγμές της ζωής τους που τους άγγιξαν. Συγκινητικές, αστείες, ενδιαφέρουσες ή δύσκολες ιστορίες που με έβαλαν σε σκέψεις. Ποιο είναι το σενάριο της ζωής σου;
Συχνά αναρωτιέμαι, όπως πολλοί άνθρωποι γύρω μου, αν η πορεία που διανύουμε είναι προδιαγεγραμμένη, σαν ένα βιβλίο Braille που ακολουθούμε με τις άκρες των δαχτύλων μας, ή αν είναι τυχαία ως αποτέλεσμα των αποφάσεων μας. Αισθάνομαι ότι δεν θα πάρουμε ποτέ την απάντηση σε αυτό το ερώτημα, αφού δεν υπάρχει κανείς να μας απαντήσει. Αλλά ακόμα κι αν το έκανε κάποιος, η ζωή είναι μια υποκειμενική εμπειρία. Άλλοι πιστεύουν στην τυχαιότητα, ενώ κάποιοι κυνηγάνε τις συμπτώσεις με μανία.
Εσύ πως αντιμετωπίζεις όσα σου συμβαίνουν; Το καλό λένε και το κακό χωρίζονται από μια κλωστή. Από ποια μεριά την τραβάς; Πού επιλέγεις να στέκεσαι; Στη μεριά όπου το γρασίδι είναι πράσινο ή από εκεί που έχει ξεραθεί; Και κυρίως, τι κοιτάς; Γιατί όπου κοιτάς, εκεί πηγαίνεις, να το θυμάσαι αυτό.
Αν έπρεπε να γράψεις εδώ και τώρα την ιστορία της ζωής σου, ποιες στιγμές θα ξεχώριζες; Τι είναι το πιο σημαντικό που σου έχει συμβεί ως τώρα; Πώς άλλαξε αυτό τη ζωή σου κι εσένα τον ίδιο;
Σκέφτομαι καμιά φορά ότι όλοι οι άνθρωποι που συναντάμε έχουν ιστορίες. Μικρές στιγμές που τις έχουν ξεχωρίσει μέσα στο μυαλό τους κι αν τους γνωρίσεις αρκετά, μπορεί να τις μοιραστούν μαζί σου. Είναι τα δικά τους μαθήματα ζωής, όσα τους έχει διδάξει αυτός ο κόσμος. Αρκεί να είσαι έτοιμος να ακούσεις και ο άλλος να μιλήσει.
Κάποιοι είναι γεννημένοι αφηγητές. Είναι φτιαγμένοι παραμυθάδες. Τους ακούς και μαγεύεσαι. Ακόμα όμως κι εκείνοι που μπερδεύουν τις λέξεις τους, που δεν ροή και ξεχνάνε τι ήθελαν να πουν στη μέση της πρότασής τους, ακόμα και αυτοί πρέπει να μιλήσουν. Να σου πουν τι σκέφτονται, πως νιώθουν. Να ανοίξουν την ψυχή τους. Όποιος και να στέκεται απέναντί σου, να τον ακούς με προσοχή και ενδιαφέρον. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα μοιραστεί μαζί σου. Και ποτέ δεν μπορείς να φανταστείς πώς μια μόνο κουβέντα του μπορεί να αλλάξει τη δική σου ζωή.
Γιατί η ζωή είναι συναντήσεις. Με τους δικούς μας, με τους φίλους μας, με τις σχέσεις μας, με τους αγνώστους που βλέπουμε στο δρόμο και σκουντουφλάμε, ή με εκείνους που ανταλλάσσουμε δυο τυπικές κουβέντες στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Οι άνθρωποι είναι σαν κομήτες. Κάποια στιγμή συγκρούονται, αλλά πάντα μένει ένα κομμάτι τους πίσω. Μόνο που οι άνθρωποι ξαναγεννιούνται, αν το θέλουν πραγματικά. Σαν τον φοίνικα, αναδύονται από τις στάχτες τους.
Το σενάριο της ζωής μας δε θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ χωρίς άλλους. Θεατές, κομπάρσους, συμπρωταγωνιστές ή σκηνοθέτες. Όλα και όλοι χρειάζονται. Δίνεις παράσταση, το ίδιο κι εκείνοι. Σε αντίθεση όμως με το θέατρο, δεν παίζεις για το χειροκρότημα των άλλων, παρά μόνο για εσένα. Εσύ είσαι τελικά ο μεγαλύτερος κριτής σου. Συνέχισε να παίζεις, συνέχισε να γράφεις το δικό σου σενάριο. Κι αν τρέμει το χέρι σου και η φωνή σου διστάζει, πάρε μια ανάσα και συνέχισε. Αλλά μην αφήσεις ποτέ, μα ποτέ το στυλό σου κάτω.