Η θεωρία του μαγνήτη. Αυτό το “κάτι στραβό έχω και τραβάω πάνω μου όλους τους (χμμ..) βλαμμένους”. Πόσες και πόσες φορές δεν το έχεις ακούσει σε συζητήσεις με φίλες σου; Και πόσες φορές άραγε δεν το έχεις πει (ή έστω σκεφτεί) και εσύ; Αν η απάντησή σου είναι “καμία”, τότε αυτό το άρθρο δε γράφτηκε για σένα. Αλλιώς, bear with me.
Οι σχέσεις είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της ενήλικης ζωής. Από τα 18 και νωρίτερα ίσως, μπαίνουμε στο παιχνίδι των ραντεβού, των γνωριμιών και των συνοικεσίων. Το κινητό μας γεμίζει με μονολεκτικές επαφές (Άκης, Νίκος, Πέτρος), το facebook φορτώνεται με μηνύματα, ενώ το viber δε σταματάει να χτυπάει. Είναι η εποχή του χρυσού, όπου όλοι σκάβουν με μανία. Όπως και τότε όμως, λίγοι είναι εκείνοι που βρίσκουν το θησαυρό.
Κι έτσι ξεκινάει το γνωστό τροπάρι. Οι ατελείωτοι καφέδες που καταλήγουν σε ποτέ και η ερώτηση πάντα η ίδια και πάντα αναπάντητη. “Τι κάνω λάθος;”. “Έχεις το μαγνήτη”, λέει κάποιος και εκεί λήγει η κουβέντα, σαν να λέμε έχεις καμπούρα, λυπάμαι, πρέπει να ζήσεις με αυτό.
Δεν αμφισβητώ την ύπαρξη του μαγνήτη, άλλωστε οι σκέψεις μας γίνονται η στάση μας, ο χαρακτήρας μας, το πεπρωμένο μας. Όμως κι εδώ είναι το ζουμί, ο μαγνήτης δεν έλκει μόνο. Αντίθετα, έλκεται κι εκείνος. Δεν είναι βράχος στη θάλασσα που μαστίζεται από τα κύματα. Είναι συγκρουόμενο που χτυπάει και χτυπιέται.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Αν είσαι μαγνήτης και έλκεσαι προς τα κάποιον, τότε κάτι έχεις που σε κάνει κατάλληλη για τον άλλον. Με απλά λόγια, μήπως το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ποιον τραβάς, αλλά και το γιατί σε τραβάει κι εκείνος;
Μιλάμε για το μαγνήτη σαν μια κατάρα που έπεσε πάνω μας και μόνο η καλή μάγισσα μπορεί να τη λύσει. Αλλά, δε ζούμε σε παραμύθι, δεν είμαστε πριγκίπισσες κι αν δεν πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, ο βάτραχος θα μείνει για πάντα αμφίβιο.
Ο μαγνήτης έχει πόλους που αντιστρέφονται, ακόμα κι εκείνος αλλάζει δηλαδή. Εσύ; Εσύ μπορείς να αλλάξεις; Έχεις επίγνωση ότι κάπου είσαι λάθος; Μπορείς να αναγνωρίσεις πού; Θέλεις να προσπαθήσεις να αλλάξεις, για σένα πρώτα απ’ όλα; Μπορείς να παραδεχτείς ότι δε φταίνε πάντα και μόνο οι άλλοι, αλλά κι εσύ;
Γιατί έπεσε ξανά πάνω σου ο πιο ακατάλληλος; Που έστριψες λάθος; Γιατί επέλεξες εκείνον;Τι ψάχνεις; Τι σου λείπει; Ποιο κενό ήθελες να σου καλύψει; Μπορείς μήπως να το καλύψεις μόνη σου;
Η θεωρία του μαγνήτη είναι ανακουφιστική, όπως η ηλεκτρική κουβέρτα στο κρύο κρεβάτι. Σε κάνει να νιώθεις λίγο καλύτερα για τον εαυτό σου αφού δε φταις εσύ για όσα σου έλαχε η μοίρα. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να σταματήσεις να πιστεύεις στα μαγικά φίλτρα που χρωματίζουν τη ζωή σου; Να δεις δηλαδή την αλήθεια όπως είναι; Ωμή, σκληρή κι αδιαπραγμάτευτη;
Ποτέ δεν είναι αργά για να αντιστρέψεις τους πόλους σου. Αρκεί να το πάρεις απόφαση ότι ήρθε η ώρα για μια αλλαγή. Για σκέψου το…