Υπάρχουμε κι εμείς πάνω στον πλανήτη, αλλά είμαστε αναγκασμένες να διεκδικούμε σε όλη μας τη ζωή τα αυτονόητα. Όλα αυτά που για τους άντρες είναι απολύτως φυσικά. Μετά-(τα)-φυσικά αρχίζει η ζωή της γυναίκας.
Ναι, έλα τώρα εσύ να μου πεις αερολογίες περί εικοστού πρώτου αιώνα και περί προόδου και απόλυτης ισότητας. Ποια ισότητα χρυσέ μου; Δε θα πω πολλά περί αυτού, μόνο ένα και καλό: Εσύ όταν περπατάς στο δρόμο περπατάς ελεύθερος;
Δηλαδή καθώς βαδίζεις στο δρόμο, φοβάσαι ότι κάποιος μπορεί να σου επιτεθεί λεκτικά ή ακόμα και στην πράξη; Προσέχεις πάντοτε τι γίνεται πίσω σου, ιδιαίτερα τη νύχτα, βάζεις τα κλειδιά ανάμεσα στα δάχτυλά σου, κρατάς κι ένα “κέρατο” κάπου μέσα στην τσάντα; Όχι ε; Τότε τι να πούμε;
Εσύ περπατάς ελεύθερος. Εγώ περπατάω και νιώθω σαν γαζέλα στη σαβάνα. Αν δεν μου την πέσει ο λύκος, θα με φάει το λιοντάρι κι αν δε με φάει το λιοντάρι, εάν τύχει τύχει κι αποκοιμηθώ εκτεθειμένη, θα με αρπάξει ο γύπας από ψηλά. Υπερβολή;
Ντύσου μια νύχτα γυναίκα. Και βγες να περπατήσεις στους δρόμους. Να μην κάνουμε συζητήσεις in vitro, σε συνθήκες εργαστηρίου, να κάνουμε μελέτη έξω στην πραγματικότητα. Κι αυτό ξέρεις, τα αποκαλύπτει όλα. Διότι εάν αισθάνομαι ότι απειλούμαι, τότε κι εγώ πρέπει να αναπτύξω εξαιρετικές ιδιότητες για να επιβιώσω. Εφόσον εσύ είσαι ο δυνατότερος σωματικά.
Ανά πάσα στιγμή γνωρίζεις και γνωρίζω ότι μπροστά σε μια πιθανή διένεξη μεταξύ οποιουδήποτε αρσενικού μ’ ένα θηλυκό, το μέσο αρσενικό μπορεί να επιβληθεί με τη σωματική του δύναμη. Κι αυτό τα καθορίζει όλα.
Όταν θες να πάρεις απαντήσεις, έγραψε ο Αριστοτέλης, παρατήρησε προσεκτικά τη φύση. Το δίκιο του ισχυρότερου. [Είπε πολλά ο μέγας Αριστοτέλης. Μερικά ήταν εξόχως επιτυχημένα. Όπως ότι: “δεν ταιριάζει στη γυναίκα να είναι ούτε πολύ ικανή στο λόγο, ούτε πολύ γενναία.” Γι’ αυτό και δεν ακουμπούσα ποτέ τα γραπτά του. Καθώς δεν θα ήθελα να διδαχθώ τίποτα από έναν άνθρωπο που έπασχε από αφύσικη διόγκωση του εγώ του.]
Εφόσον λοιπόν ισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου, πρέπει κι εγώ να αναπτύξω κάποιες ιδιαίτερες δεξιότητες για να επιβιώσω. Γίνομαι λοιπόν πονηρή, μαθαίνω να στολίζομαι και να φαίνομαι όσο πιο όμορφη μπορώ, αφού αυτό είναι το βασικό σου κριτήριο, μιλάω γλυκά, πάω πάντοτε με τα νερά σου, δε σου λέω ποτέ όχι (ευθέως), δε σε αφήνω ποτέ να καταλάβεις ότι είμαι εξυπνότερη από σένα και κυρίως ικανότερη από σένα.
Χρησιμοποιώ το σεξ για να πάρω όσα θέλω. Ή έστω την υπόσχεσή του. Επιδιώκω να βρίσκομαι πλάι στον ισχυρότερο από σας γιατί μεταξύ του να επιλέξω ν’ αποκτήσω μόνη μου όσα ονειρεύομαι ή να τα πάρω δεύτερο χέρι από έναν πετυχημένο άντρα, προτιμώ το δεύτερο, ως ευκολότερο. Ειδάλλως θα πρέπει να συγκρουστώ, να εξαντληθώ, να παλέψω και στο τέλος ν’ απαρνηθώ ακόμα και την ίδια μου τη φύση για να το επιτύχω.
Έτσι με δίδαξε η εμπειρία. Έτσι με δίδαξαν μεθοδικά να είμαι γυναίκα. Ρόλος βήτα. Που αλίμονο, εάν θελήσω να υπερβώ τον κανόνα, γιατί μπορώ, η τιμωρία μου θα είναι μια γενναία απομόνωση. Θα καταχωρηθώ σ’ εκείνη την ενδιάμεση κατηγορία -όπου δεν είσαι ούτε άντρας, ούτε γυναίκα.
Είμαι γυναίκα, ρόλος βήτα. Είμαι το βήτα που γεννά τους άντρες, μα παραδόξως τους ανατρέφει με το φόβο της γυναίκας.