Φιλί. Ένας όρος τόσο όμορφος, η καλύτερη χειρονομία πάνω σε αυτή τη γη. Πολλές φορές ακούω να το αποκαλούν κάτι το ιερό. Όντως είναι το κάτι άλλο, είναι η επισφράγιση της αγάπης, ο τόνος που δίνει στον έρωτα, άρωμα πάθους και μυστηρίου. Γι’ αυτό σου λέω, δώσε μου πολλά φιλιά, πνίξε με στα φιλιά, φίλα με μέχρι να σβήσω, αλλά για πόσο θα με κρατάς με τα φιλιά; Έχουν αρχίσει να μη μου φτάνουν ούτε αυτά, μάτια μου, πλέον. Δεν μου αρκούν τα φιλιά σου, θέλω κι άλλα πάρα πολλά φιλιά και ακόμη παραπάνω. Θέλω να με φιλάς, να γεμίζεις το κορμί μου με φιλιά κι εγώ το δικό σου.
Μπορεί να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, αλλά ξέρεις πολύ καλά πως δεν μου φτάνουν τα φιλιά σου, κάθε φορά που είμαστε μαζί. Το διαβάζεις στο βλέμμα μου κι εγώ στο δικό σου, αλλά δεν κάνεις κάτι γι’ αυτό. Κι εγώ δεν μπορώ να στο πω ανοιχτά, δειλιάζω, αλλά μέσα μου καίγομαι και λιώνω. Σε θέλω τόσο πολύ που θέλω πολλά παραπάνω, από τα παθιασμένα φιλιά σου. Θέλω να με φιλάς και να μη σταματάς, δε θέλω να χωριζόμαστε. Να είμαι πάντα εκεί μαζί σου και να μου χαρίζεις τα φιλιά που τόσο λαχταρώ. Εγωιστικό πολύ αυτό, το ξέρω.
Μπορείς να με αποκαλέσεις κακομαθημένο πλάσμα, αλλά δε σε χορταίνω. Τα θέλω όλα δικά μου και το θέμα είναι ότι θέλω ακόμα παραπάνω από αυτά που μπορώ να έχω. Τρελό, έτσι; Ξέρω πολύ καλά πως κάθε φορά που βλεπόμαστε δε σου αρκεί μόνο ένα φιλί, όπως ούτε εμένα. Λαχταρώ να μπορούσαμε να κάνουμε ό, τι περνάει απ’ το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή, αλλά πάντα συμβιβαζόμαστε σε φιλιά. Εγώ όμως, δε θέλω να συμβιβάζομαι μόνο με ένα φιλί, θέλω πολλά φιλιά, χιλιάδες, αμέτρητα. Έτσι είμαι εγώ, αχόρταγο πλάσμα, αλλά δείξε μου κάποιον που θα ήθελε κάτι λιγότερο.
Αλλά, τι να κάνουμε μωρό μου; Δεν μπορώ να αρκούμαι και να βασίζομαι μόνο σε αυτά. Τα φιλιά είναι γρήγορα, τα παίρνει ο άνεμος, τα χρόνια και χάνονται. Εγώ θέλω το άρωμά σου, το είναι σου ολόκληρο πάνω μου. Τώρα καταλαβαίνω τα άλλα ζευγάρια που φιλιούνται με τόσο πάθος και καταλήγουν να κάνουν έρωτα ώρες αμέτρητες. Γιατί έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους, ότι θέλουν πολλά παραπάνω από ένα φιλί, θέλουν όλο τον κόσμο του άλλου. Όσο κι αν δεν το παραδέχομαι, πάντα θα θέλω το κάτι παραπάνω και γνωρίζω πως κι εσύ το θέλεις, ούτε εσύ είσαι ευχαριστημένος. Γιατί είμαι περίεργο πλάσμα και πάντα θα με τρώει να γνωρίσω κάτι, να θέλω κάτι παραπάνω, όπως κι εσένα βέβαια.
Όχι, αν θέλεις, μπορείς να διαφωνήσεις, να μου πεις πως ναι, υπάρχει κάποιος που συμβιβάστηκε με ένα φιλί, αλλά βρες κάτι καλό, για να με πείσεις. Ναι, έχω δει όλα τα παραμύθια. Εκεί που όλα λύνονται μαγικά, με ένα φιλί. Με το φιλί της αληθινής αγάπης και όλοι είναι ευτυχισμένοι, αλλά αυτά γίνονται στα παραμύθια κι εγώ αγάπη μου δεν πιστεύω σ’ αυτά, αλλά στην πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα είναι ο κόσμος μας και με αυτή πρέπει να μάθουμε να ζούμε.