Είσαι μαμά μου είπαν, μην κλαις. Μη σε δει το παιδί σου κλαμμένη. Δεν έχεις δικαίωμα να τα στεναχωρήσεις.
Είσαι μαμά μου είπαν, μην πονάς. Κι αν πονάς, να μην το δείχνεις.
Είσαι μαμά μου είπαν, δώσε τόπο στην οργή. Τι κι αν αδικείσαι, τι κι αν πνίγεσαι, κατάπιε το.
Είσαι μαμά μου είπαν, κάνε υπομονή, μην χωρίζεις. Τι κι αν η δυστυχία σου ξεχειλίζει από παντού.
Είσαι μαμά μου είπαν, τι θα πει θες να βγεις; Τι θα γίνει το παιδί σου;
Άκου λοιπόν κόσμε αγαπημένε που δε θα μάθεις ποτέ να κλείνεις το στόμα σου. Είμαι μαμά. Καλή, κακή, θα το δείξουν τα χρόνια κι οι επιλογές του παιδιού μου. Όσο λοιπόν είμαι μαμά, παραμένω και γυναίκα. Δεν ξέρω αν σε προβληματίζω, αλλά είμαι γυναίκα, με ζωή με φίλους, με δουλειά, με σχέση, με προβλήματα, με φιλοδοξίες κι επιθυμίες. Είμαι μαμά και για να μπορώ να είμαι μια καλή μαμά, θα πρέπει να είμαι μια ευτυχισμένη γυναίκα. Ή έστω να παλεύω για να γίνω μια ευτυχισμένη γυναίκα.
Αυτό θα πει πως το πρώτο που θα μάθω στο παιδί μου, είναι να μην κρύβει τα συναισθήματά του. Να μην τα αντιμετωπίζει ενοχικά. Να μην ντρέπεται γι’ αυτά. Αν νιώθει να κλάψει, να αφήσει τα δάκρυά του ελεύθερα. Αν θέλει να γελάσει, να το κάνει αληθινά, δυνατά, από την ψυχή του. Ό,τι νιώθει και δεν ενοχλεί κανέναν γύρω του, να το κάνει.
Θα του μάθω πως η μαμά του, μπορεί όταν το έφερε στον κόσμο να έκανε μαζί του μια συμφωνία μυστική… και να έβαλε σε δεύτερη μοίρα τους πάντες και τα πάντα, αλλά υπάρχουν και οι ανάγκες της και οι επιθυμίες της. Και τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τη ζωή, δεν αφήνουμε ποτέ να μας ξεφύγουν…
Κι όταν πονάω, θέλω να ξέρει το γιατί. Κι όταν αδικούμαι, θέλω να ξέρει γιατί διεκδικώ το δίκιο μου. Κι όταν κάνω λάθη ζητώ συγγνώμη, γιατί θέλω να ξέρει πως στη ζωή τα λάθη είναι δεδομένα αλλά η ανάληψη της ευθύνης για το λάθος, είναι γενναιότητα. Στο μέτρο που μπορεί να κατανοήσει… το “τίποτα” στο “τι έχεις μαμά” δε θα του το πω.
Γιατί πάνω απ’ όλα, αυτό που θέλω να του μάθω, είναι να διεκδικεί τη ζωή, την ευτυχία, τα όνειρα! Κι ό, τι κι αν πεις στα παιδιά, αν δε σε δουν εσένα να το κάνεις, είναι απλά λόγια. Και τα λόγια ξεχνιούνται…
Οπότε ναι, είμαι μαμά. Μια ανθρώπινη, αληθινή, τρωτή, ευάλωτη μαμά.
Ένας κανονικός άνθρωπος που ζει, νιώθει και βιώνει τη ζωή μέχρι το μεδούλι κι όχι απλά σαν μια περαστική από αυτόν εδώ τον κόσμο.
Όχι super μαμά… όχι τέλεια μαμά… απλά… είμαι μαμά!