Λένε ότι πρέπει να σου κάνει αυτό το ακατανόητο “κλικ” ο άλλος για να σε κάνει να ασχοληθείς μαζί του. Ή αλλιώς όπως το λέω εγώ, θέλω να μου “κάτσει” στο μυαλό το απέναντι μανάρι που μπορεί να με καρφώνει με το βλέμμα του. Ειδάλλως απαρνιέμαι ακόμη και τους φέτες κοιλιακούς που μπορεί να διαθέτει. Λίγες είναι οι γυναίκες που κολλάνε με κάποιον μόνο από την εμφάνισή του. Ή καλύτερα μόνο όταν είσαι πιο μικρός ηλικιακά εξετάζεις με μικροσκόπιο την εμφάνιση και επιλέγεις κυρίως με βάση αυτή.
Είναι τα χρόνια εκείνα βλέπεις που θεωρείς ότι όλα είναι δικά σου και θα τα κατακτήσεις άμεσα χωρίς να σε νοιάζει ο χρόνος που περνά. Άλλωστε τι είναι ο χρόνος για κάποιον που τώρα πλησιάζει τα 20; -Ας μη θίξω άλλο το θέμα ηλικία γιατί θα με περάσεις για μεσήλικα και θα βαρεθείς.- Αν ο άνθρωπος δε σε τραβήξει με τη συμπεριφορά του, με τον τρόπο που θα σε κοιτάξει ή θα σου μιλήσει, αν δεν αρχίσεις απευθείας να κάνεις δεύτερες σκέψεις για πάρτη του, τότε άλλος ένας ήρθε, είδε και απήλθε όπως τόσοι άλλοι. Όπως κάτι αδιάφορα βραδινά ξεπορτίσματα στο μπαρ της γειτονιάς που ούτε καν προσέχεις ποιος κάθεται στο διπλανό σκαμπό.
Διότι η ρουτίνα της καθημερινότητας σε φθείρει, επομένως τι σημασία έχει να εμφανιστεί κάποιος και απλά να τη συνεχίσει απ’ ότι να στη σπάσει; Εκεί είναι που έρχεται το μυαλό και φέρνει χίλιες στροφές στο λεπτό. Σε βγάζει από τα καθιερωμένα και σε κάνει να φτιάχνεις νέες εικόνες και όνειρα. Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν ή μάλλον πληθαίνουν γιατί παύεις να είσαι μόνος, σκέφτεσαι και κάποιον ακόμη! Όλα είναι στο μυαλό δε λένε; Σοφός λαός αλήθεια λέει…! Σημασία έχει κάποιος να μπορεί να αποτελεί πρωταγωνιστή στο πίσω μέρος του μυαλού σου, το μπροστινό μέρος άλλωστε καλύπτεται από υποχρεώσεις και ευθύνες που σε κατακλύζουν κάθε μέρα όλη μέρα.
Έλα εσύ να μου τριβελίσεις το μυαλό κι εγώ θα είμαι εκεί στο υπόσχομαι. Θα είμαι εκεί να γεμίσω τις στιγμές με λαχτάρα να σε δω και με πάθος όσα θέλω να σου εκφράσω. Αρκεί να έρθεις, αρκεί να βρεθείς στο δρόμο μου και να σε δω να χαμογελάς. Να σε δω να μιλάς σοβαρά για αυτά που σε απασχολούν. Γενικά φτάνει ένα βλέμμα, όπως κι αν είναι για να με κάνει να σε σκέφτομαι ξανά και ξανά. Αυτό το ζήλο για να μάθει τι είναι αυτό που κρύβει μέσα του ο άλλος, να δει τι μπορεί να πάρει από εκείνον που τον εξιτάρει τόσο, που καμία ώρα δεν είναι ακατάλληλη για να μιλήσουν δυο στόματα, δυο μάτια, δυο χέρια.
Μια κίνηση αρκεί, να γίνει κανείς ο γάντζος που θα κρατήσει το γρανάζι του μυαλού στάσιμο. Να κάνει λίγο πίσω ή μπροστά, όμως πάλι να καταλήγει εκεί στο σημείο που τον πρόσεξες, στο σημείο που τον έκανες να μείνει για πάντα χαραγμένος στο υποσυνείδητό σου. Που όταν κοιμάσαι και αδειάζουν οι σκέψεις σου, ξυπνάς και πάλι η πρώτη σκέψη σου είναι εκείνος.
Έλα δίχως αναστολές και ανασφάλειες, έλα για όλα εκείνα που φοβήθηκες αλλά τόλμησες για να είσαι εδώ. Έλα για εκείνα που σε κάνουν να δακρύζεις, μα στα δικά μου μάτια ακόμη κι αν κλαις, είμαι περήφανη γιατί δεν αρνείσαι και δεν κρύβεσαι από όσα νιώθεις. Έλα και ό, τι κι αν έρθει μαζί σου θα είναι γιορτή, θα είναι δοκιμασία δύναμης και τίποτα πέρα από αυτό. Εσύ δίπλα μου κι εγώ τόσο δυνατή που όσα άσχημα κι αν έρθουν θα μπορώ να βρίσκω αφορμή για να χαμογελάω.