Ήσουν το μεγαλύτερο Χ που έβαλε στη ζωή της. Γιατί σ’ εσένα έδωσε τα πάντα και της επιστράφηκε απλόχερα όλο αχαριστία. Ποτέ δεν δοκιμάστηκε τόσο η υπομονή της. Άντεχε τα πάντα, πάλευε με λόγια που πονούσαν και πράξεις που μέρα με τη μέρα μάτωναν την καρδιά της. Έμενε στο πουθενά σου περιμένοντας τις καλές σου μέρες να νιώσει αγάπη.
Πλήρης δεν ένιωσε ποτέ. Γιατί οι καλές στιγμές είχαν μέσα τους τον φόβο της επόμενης μέρας. Τι θα της ξημερώσει πάλι; Ποια σπασμένα θα πληρώσει;
Μονά ζυγά δικά σου φίλε μου τα ήθελες. Κι ένα συγγνώμη που της ξεφούρνιζες ήταν καμωμένο κι αυτό στα μέτρα σου. Συγγνώμη, αλλά εσύ φταις. Αυτό της έλεγες. Και το δεχόταν, όχι γιατί πίστευε πως φταίει, αλλά επειδή πίστευε πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Πως θα καταλάβεις ότι εσύ τα προκαλείς όλα.
Ζούσε σε μια ουτοπία… Κάποια στιγμή ξυπνάει ο άνθρωπος από τον λήθαργο που πέφτει, ξέρεις. Και τότε να τον φοβάσαι. Δεν θα τον δεις να βρυχάται. Ήρεμα θα σταματήσει να απαντάει, θα σταματήσει να ασχολείται, θα σταματήσει να αντιδράει σε κάθε λογής κακία.
Κι εκεί ήρθε η ώρα για το μεγάλο Χ. Σου το έβαλε φίλε μου και τώρα είναι αργά. Ούτε ευκαιρίες, ούτε τίποτα. Την έφτασες στο σημείο που δεν έπρεπε. Ξέρει τον εαυτό της. Ξέρει πότε λέει το οριστικό αντίο. Γνωρίζει τι είναι αυτό που θα την κάνει να μη θέλει να γυρίσει πίσω ξανά. Τώρα δε σώνεται τίποτα.
Αποχώρησε πλέον, γιατί κατάλαβε ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Ούτε αγάπη τον αλλάζει ούτε ο πόνος, που λένε. Ο άνθρωπος γεννιέται τελικά.
Αν είσαι καλός, θα παραμείνεις καλός όσα χαστούκια και να φας. Θα πιστεύεις στους ανθρώπους και πάντα θα προσφέρεις αγάπη και καλοσύνη. Το ‘χεις μέσα σου και δεν αλλάζεις. Απλά γίνεσαι και επιφυλακτικός. Μόνο αυτό. Μετά χαρίζεις την ψυχή σου, ξανά. Θα βρεθεί τρόπος να ξεκλειδώσει πάλι, να νιώσει, να αγαπήσει και να δοθεί.
Αν είσαι κακός, θα παραμείνεις κακός όση αγάπη και καλοσύνη κι αν σου χαριστεί. Γιατί δεν θα την εκτιμήσεις ποτέ. Πάντα θα βγαίνει η κακία και η ζήλια σου, πάντα θα νομίζεις ότι όλοι σου χρωστάνε, πάντα θα στάζει χολή το στόμα σου.
Βλέπεις, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
Σοφή κουβέντα…
Άργησε, αλλά κατάλαβε.
Άργησε, αλλά έφυγε.
Τώρα είναι αργά για δάκρυα…