Σε θέλω εδώ στα δύσκολα

Δεν ψάχνω την τελειότητα που νομίζεις.
Δεν γούσταρα ποτέ τους Δον Κιχώτες που κυνηγάνε ανεμόμυλους.
Δε ζητάω τα μεγάλα και τα άπιαστα. 
Όλα αυτά κάποτε τα αναζητούσα, άλλοτε τα απέκτησα κι άλλοτε έσπασα
τα μούτρα μου. 
Θέλω το χέρι σου να κρατάει το δικό μου στα δύσκολα. 
Θέλω την αγκαλιά σου τα βράδια χαζεύοντας ταινίες στο πάτωμα. 
Θέλω να νιώθω ασφαλής στα χέρια σου. 
Ναι, μη με κοιτάς. 
Δεν το ήξερες ότι εμείς οι γυναίκες ζητάμε την ασφάλεια; 
Δεν το ήξερες πως και τη δική μας καρδιά κάποτε, κάποιος την έκανε 
κουρελόχαρτο; 
Και τώρα γενναία ρισκάρω ξανά να μπω στο παιχνίδι. 
Ρισκάρω ξανά να πω ότι θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ. 
Θέλω να ερωτευτώ χωρίς να χρειάζεται να παίξω κρυφτό. 
Χωρίς να χρειάζεται να λέμε μισόλογα. 
Θέλω εσένα και την καρδιά μου στα χέρια σου. 
Θέλω εσένα και τις μέρες μου μαζί σου. 
Σε ένα “μαζί” που δεν θα είναι πάντα ρόδινο, δεν θα είναι πάντα εύκολο,
όμως θα το περνάμε χέρι-χέρι. 
Θέλω να σε χρειάζομαι και να μη φοβάμαι να στο πω. 
Θέλω να ξέρω πως είσαι εδώ. Για εμένα. Για εμάς. 
Δε θέλω να είσαι το απωθημένο μου. Δε θέλω να είμαι το ανεκπλήρωτο σου. 
Θέλω να σου λέω καλημέρα και μέσα στην κόλαση της ημέρας να με ηρεμεί
ότι σε λίγες μέρες ή ώρες θα είμαι εκεί, μαζί σου!
Θέλω να ξέρω πως παλεύω για το χαμόγελό σου.
Θέλω να ξέρω πως παλεύω για εμάς. 
Δε θέλω να αναρωτιέμαι τι θα γίνει αν ο κόσμος γύρω μας διαλυθεί. 
Θέλω να διαλύονται τα πάντα κι εμείς να στέκουμε εκεί. Μαζί. 
Θέλω εσένα. Χρειάζομαι εσένα.