Δεν θέλω ζωή παραμυθένια, αγάπη, ψυχή και έρωτά μου! Ζωή με αλήθεια θέλω!
Να περπατώ και να κρατώ το χέρι σου στην άκρη μιας θάλασσας,
Να ακούω μουσική και να σε κοιτώ να κουνάς το πόδι σου, συντονισμένος
στο ρυθμό της.
Να βάζω μια ταινία και να σε ακούω να συγκινείσαι.
Να θυμώνεις με τα λάθη μου και να σε παίρνω αγκαλιά για να ημερέψεις.
Να γελάς με τις βλακείες μου κι εγώ να κάνω κι άλλες.
Να πίνω τον καφέ μου και να μου λες τις σκέψεις σου.
Να κοροϊδεύεις τις γκριμάτσες μου και να γελώ μαζί σου.
Να λες τι σε φοβίζει κι εγώ να το σκοτώνω.
Δε θέλω ζωή παραμυθένια ζωή μου, ζωή με εσένα θέλω!
Να προσκυνάω τα μάτια σου, μην τύχει και δακρύσουν.
Να σε κρατώ σφιχτά τις νύχτες που κάνει κρύο.
Να ζωγραφίζω όνειρα και σε όλα να ‘σαι μέσα.
Να λες ότι κουράστηκες κι εγώ να σε φροντίζω.
Να φεύγουνε οι μέρες και να σ’ αγαπώ το ίδιο.
Να γράφω λέξεις όμορφες και να ‘σαι εσύ η αιτία.
Να πέφτω στο κρεβάτι μου και να ακουμπάω το σώμα σου.
Να ενώνομαι μαζί σου, να είμαι η ανάσα σου.
Να ξεκινάει η μέρα μου κι εγώ απ’ την αρχή να σε λατρεύω.
Δε θέλω ζωή παραμυθένια ουρανέ μου, ζωή δίπλα σου θέλω!
Να φεύγουνε τα χρόνια και να γερνάω μαζί σου.
Να μας κοιτούν οι γύρω μας και να μην μας πιστεύουν.
Να κάνει ο χρόνος χαρακιές πάνω στο πρόσωπό σου κι εγώ να στις φιλάω.
Να νοιάζομαι για σένα, να τρέμω μη σε χάσω.
Να σε χαζεύω όταν γελάς και να μη σε χορταίνω.
Να στέκουμε όρθιοι αγκαλιά κι όταν τριγύρω ο κόσμος θα γκρεμίζεται κι
όταν θα ‘ρθει το τέλος μάτια μου, να πούμε, πως τούτο το “μαζί” άξιζε πέρα
ως πέρα.
Δε θέλω ζωή παραμυθένια αγάπη μου, ζωή μαζί σου θέλω!
h