Για κάποιο λόγο γίνονται όλα. Μα φυσικά και όλα έγιναν, γίνονται και θα γίνονται για κάποιο λόγο. Και όχι μόνο για έναν, και για δύο και για τρεις. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, περπατούν, τρέχουν, κάποιοι πετούν, κάποιοι ονειρεύονται, άλλοι είναι μοναχικοί, αρκετοί βιαστικοί και άλλοι τολμηροί.
Αν βρεις αυτούς που θα γαντζωθούν πάνω σου, να τρέξεις μακριά. Αν επίσης βρεις αυτούς στους οποίους θα θέλεις εσύ να γαντζωθείς, τρέξε ακόμη πιο μακριά. Πρέπει να είσαι επιλεκτικός, ώριμος και ειλικρινής. Πρέπει να κυνηγάς φίλους, να αξιολογείς έρωτες και να αγαπάς το χαρακτήρα σου. Όλα θα γίνονται για κάποιο λόγο πάντα. Όσα βλέπεις γύρω σου θα αλλάξουν, όσα ονειρεύεσαι δε θα πραγματοποιηθούν ως “αντιγραφή-επικόλληση” των σκέψεων σου σε μια σελίδα στο μέλλον. Όσα σου υποσχέθηκαν δε θα πάρουν το δρόμο τους ίσια, ευθεία και ομαλά, αλλά θα λοξοδρομήσουν και λίγο στην πορεία.
Και όσο θα σχεδιάζουμε τη ζωή μας, τόσο όλα θα την ανατρέπουν για κάποιο λόγο. Ο δείκτης του ρολογιού διήνυσε ένα εκατοστό ακόμα. Το μετρό έφτασε και πρέπει να μπεις. Θα περάσουν από μπροστά σου όλα τα βαγόνια. Όμως εσύ επιλέγεις σε ποιο βαγόνι θα μπεις. Μπορεί να διακρίνεις το πατημένο τριαντάφυλλο στο ένα, ενώ στα υπόλοιπα όχι -και ξέρεις πόση πολλή θλίψη και απέχθεια μου προκαλούν τα πατημένα τριαντάφυλλα…-. Μπορεί όντως να το δεις φευγαλέα από τη μισάνοιχτη πόρτα του βαγονιού αλλά να μπεις όντως σε εκείνο το βαγόνι και να αρχίσεις να κλαις πάνω από τα πέταλα του και να το θρηνείς.
Ωστόσο, μπορεί να μπεις χαμογελαστός στο διπλανό βαγόνι όπου εντόπισες από το παράθυρο μια κυρία να κρατάει φρέσκα τριαντάφυλλα. Γι’ αυτό λοιπόν να έχεις κατά νου, ότι η ζωή θα σου φέρνει κάθε φορά στην ώρα του, ένα μεγάλο τρένο με πολλά βαγόνια που θα έχεις την ευκαιρία να δεις απ’ έξω για λίγο. Ωστόσο εσύ θα επιλέγεις κάθε φορά σε ποιο θα μπεις. Μπορεί να ακολουθήσεις το ένστικτό σου, τη λογική σου, τις φοβίες σου, τον παρορμητισμό σου, μα όποιον δρόμο κι αν διαλέξεις η επιλογή θα είναι αποκλειστικά δική σου. Οποιαδήποτε επιλογή σου θα έχει ένα τίμημα και ένα κέρδος. Εσύ να προχωράς και να διαλέγεις κάθε φορά βαγόνι, στην ώρα σου. Να είσαι συνεπής. Να ρίχνεις κλεφτές ματιές στο ρολόι και να περιμένεις τρένα.
Αυτοί που είναι “δικοί” σου άνθρωποι θα τυχαίνει ξανά και ξανά να σου χαμογελούν από τη διπλανή θέση.