Πάλι το έκανα…
Πήρα την θήκη με τον καπνό σου και έστριψα ένα τσιγάρο, το άναψα και το κάπνισα χαμένη στις σκέψεις μου.
Είναι, βλέπεις, ο μόνος τρόπος για να σε φέρω κοντά μου…όχι γιατί νιώθω μόνη αλλά γιατί θα ήθελα να ήσουν εδώ απλά!
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία… Το έχω εμπεδώσει …και η δική μας συνάντηση είχε σίγουρα τους λόγους της…αν και ήταν τόσο σύντομη ,σαν αστραπή, σαν καταιγίδα…
Στο πρώτο δευτερόλεπτο είπες ότι εσύ με γνωρίζεις χρόνια κι ας μην σε ήξερα εγώ…
Δεν κατάλαβα όμως, η ηλίθια, το βαθύτερο νόημα αυτών σου των λέξεων !
Εσύ ήδη αλλού κι εγώ ,τόσο κολλημένη με κάποιον που ίσως δεν θα έρθει ποτέ, δεν έδωσα σημασία μάλλον στα λόγια σου και τα προσπέρασα …
Προσπέρασα ακόμα και την τόση περιποίηση, το ότι με πρόσεχες με ζήλο, ακόμα και την φόρμα που μου πρόσφερες να φορέσω για να κοιμηθώ…
Μέχρι εκείνη την στιγμή….που με μια κίνηση του χεριού σου άγγιξες το πρόσωπο μου…Μα το Σύμπαν! Δεν ένιωσα ποτέ ξανά τέτοιο άγγιγμα πριν έρθεις εσύ! Ήταν σαν να έπιασες με τα χέρια σου την καρδιά μου τόσο σφιχτά που, ένιωσα πως θα την ξεριζώσεις ! Εκείνη την στιγμή ένιωσα τι είναι ευτυχία….
Με πήρε ο ύπνος με το χάιδεμα των χεριών σου στο χέρι και το πρόσωπο μου…όχι….ποτέ άλλοτε δεν είχα κοιμηθεί καλύτερα! Ήμουν ευτυχισμένη!
Όταν ξύπνησα όλα είχαν πια αλλάξει….προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι τίποτα δεν συμβαίνει, ότι είσαι αλλού και ότι παραλογίζομαι ….ότι είσαι απλά ένας φίλος που νοιάζεται πολύ για μένα …φιλικά, αδελφικά….προσπαθούσα να αποτρέψω τον εαυτό μου να νιώσει κάτι παραπάνω για σένα… Ήσουν αλλού κι εγώ κολλημένη με αυτόν που δεν ερχόταν….
Η δεύτερη νύχτα ήρθε και πάνω στην διασκέδαση ήρθαν και οι φωτογραφίες….
Έχουν την τάση να λένε πολλά οι φωτογραφίες …ακόμα και όσα πιστεύουμε ότι μπορούμε να κρύψουμε καλά….
Την στιγμή που ο φωτογράφος ζήτησε να ποζάρουμε μαζί, κανένας από τους δυο μας δεν κατάφερε να το κρύψει ….αποτυπώθηκε στο χαρτί…. Και ναι! Είναι ίσως η μοναδική φωτογραφία μέχρι τώρα στη ζωή μου που κάνει μπαμ η ευτυχία και το χαμόγελο …και όχι μόνο….
Την αγαπάω αυτή την φωτογραφία ….
Κι ύστερα πάλι ξανά ένα ίδιο άγγιγμα στο πρόσωπο μου και ισοπεδώθηκα…
Κι όταν μείναμε μόνοι το άγγιγμα έγινε αγκαλιά ….σφιχτή αγκαλιά ….γεμάτη από τόσα συναισθήματα που αντί να σπάνε τα κόκαλα, ενώνονταν τα θρύψαλα της καρδιάς μου….
Δεν μας επιτρεπόταν όμως τίποτα παραπάνω…. Μόνο μέχρι την αγκαλιά μας επιτρεπόταν να φτάσουμε …
Ξημέρωσε …δεν ερχόταν όμως ο ύπνος….ήταν αυτό που νιώθαμε και οι δύο….ήταν και το ότι έφευγες το ίδιο απόγευμα… Ήταν όλα…
Αποφασίσαμε μιλώντας με το βλέμμα πως είχε έρθει η ώρα να μιλήσουμε και με το στόμα …
Και ήρθε εκείνη η εξομολόγηση …
Σε έχασα πριν να σε έχω γιατί απλά φοβήθηκες…. “Ήμουν ένα άπιαστο όνειρο ” για σένα είπες … Φοβήθηκες να το ομολογήσεις τότε …. Πίστευες πως θα σε απέρριπτα…. Οι φόβος σου δεν σε έφερε έγκαιρα σε εμένα…. Κι ύστερα αποφάσισες να προχωρήσεις….
Και πήγες αλλού…
Και τελικά κατάφερες όντως να γίνω άπιαστο όνειρο ….κι εγώ αλλά και αυτό που θα ζούσαμε ….
Στρίβω ένα τσιγάρο από τον δικό σου καπνό και το καπνίζω, καμιά φορά φορώντας κι εκείνη την φόρμα σου….καμιά φορά κοιτάζοντας και την φωτογραφία μας….αυτή που τα λόγια είναι τόσο φτωχά για να την περιγράψουν….η ζωή είναι στιγμές που γίνονται αναμνήσεις ….
Κι εγώ θα στρίβω ένα τσιγάρο που και που από τον καπνό σου, θα φοράω την φόρμα σου και θα εξακολουθήσω να κοιτάζω την φωτογραφία μας και θα νιώθω εκείνο το άγγιγμα στο πρόσωπο μου από το χέρι σου κι ας είσαι τόσο μακριά μου…κι ας είμαστε τώρα πια τόσο μακριά από αυτό που ήθελα να ζήσουμε …
Γιατί έτσι είμαι εγώ…ότι κάνει ντόρο μέσα μου το ζω αθόρυβα ….
Σε ευχαριστώ που με έμαθες τι είναι ξαφνικός έρωτας…. Τι είναι ευτυχία….
Σε ευχαριστώ που ήρθες έστω και για τόσο λίγο….
Δυο μέρες μόνο….για τόσο μόνο…
Signed by Aydan