Η μοίρα λένε παίζει μεγάλα παιχνίδια. Κι ίσως να ΄χουν κι ένα δίκιο. Σ’ ένα παιχνίδι ο κάθε παίκτης παίζει το ρόλο του, η κάθε κίνηση του έχει τη σημασία της για την έκβαση και τη ροή του παιχνιδιού. Νικητής εκείνος που θα πράξει πιο σύνθετα και γρήγορα, ο χαμένος θα φύγει με σκυμμένο το κεφάλι, στο επόμενο όμως παιχνίδι κι αφού θα ‘χει πια σηκώσει το ανάστημά του, θα ‘χει πάρει το μάθημά του, τώρα πια θα ξέρει…
Για να σταματήσω να μιλώ παραβολικά, την μοίρα μας την καθορίζουν πρώτα οι πράξεις, οι επιλογές μας και μετά οι άλλοι και τα αναπάντεχα γεγονότα που μπορούν να συμβούν στη ζωή μας. Όλα όσα ζούμε αποτελούν ταξίδι προς τη γνώση των ανθρωπίνων σχέσεων, της αντιμετώπισης διαφόρων καταστάσεων με τελικό προορισμό το ποιοι είμαστε και τι μας προσδιορίζει. “Θέλω” μια λέξη που μπορεί να σου δώσει δύναμη με την προϋπόθεση να την εκμεταλλευτείς. Οι επιθυμίες μας είναι συχνά εκείνες που μας εμποδίζουν να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας καθώς ασκούν πολλές φορές μεγάλη επιρροή πάνω μας.
Εθιζόμαστε, επιθυμούμε κάτι πάρα πολύ σε σημείο που ξεχνάμε όλα τα άλλα. Ενώ λοιπόν η θέληση μας δίνει ανεξάντλητη δύναμη, για να επιτύχουμε αυτό που ποθούμε, ταυτόχρονα μας καθιστά αδύναμους στο να αποφασίσουμε σωστά σε ζητήματα που μπορούν να μας οδηγήσουν στον αρχικό μας στόχο. Το να μπορέσει κανείς άλλωστε να επιτύχει κάτι στη ζωή του είναι θέμα σύνθετων και κλιμακούμενων επιλογών, μια σωστή απόφαση δε φτάνει. Δε γίνεσαι ευτυχισμένος από τη μια στιγμή στην άλλη , ούτε αποκτάς μια άψογη επαγγελματική καριέρα κάνοντας απλά τη δουλειά σου. Καλύτερα λοιπόν να μην αφήνουμε στα χέρια της δήθεν μοίρας τη δική μας ευθύνη για τις επιλογές μας, ότι έτσι ήταν να γίνουν τα πράγματα στη ζωή μας, με άμεσο επακόλουθο να χαρακτηριζόμαστε ως άμοιροι ευθυνών. Δε συνδέεται με σωστές και λάθος επιλογές. Τη μοίρα μπορούμε να την αλλάξουμε μόνο όταν αρχίσουμε να βλέπουμε από διαφορετική οπτική, όσα μας συμβαίνουν.
Ό, τι γίνεται γύρω μας, μας επηρεάζει άλλοτε θετικά κι άλλοτε όχι. Το πώς θα το χειριστούμε και πόσο θα επιτρέψουμε να μας διαβρώσει είναι καθαρά θέμα προσωπικής διαχείρισης, άμεσα συνδεδεμένη με το εγώ μας, τα βιώματα μας και την ψυχοσύνθεσή μας. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως, όσο μένεις να κοιτάς το δέντρο χάνεις το δάσος. Ας μην εστιάζουμε στης μοίρας το γραμμένο ή στο πρόβλημα, αλλά στις πολλές διαφορετικές εκφάνσεις, που μας δημιουργούν και ας διαλέξουμε αυτό που μας κάνει λίγο καλύτερους ανθρώπους από αυτό που ήμασταν μέχρι χθες. Το μοιραίο τελικά της ζωής δεν μπορείς να το αποφύγεις, μπορείς όμως κάτι καλύτερο, να το κάνεις δύναμή σου, εφόδιο για όλα εκείνα τα επόμενα μοιραία που θα έρθουν να σε συναντήσουν και θα πρέπει να “συνομιλήσεις” μαζί τους.