Η Δευτέρα είναι ούτως ή άλλως για όλους μια δύσκολη μέρα. Αρχή της εβδομάδας, πέφτουμε με τα μούτρα στις όποιες υποχρεώσεις. Για πολλές γυναίκες οι Δευτέρες είναι ακόμα πιο δύσκολες, γιατί ξεκινάμε «ξανά – μανά » δίαιτα.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε ή όχι το ιδανικό βάρος. Δεν παίζει ρόλο εάν πασχίζουμε για πολλά κιλά ή για λίγα γραμμάρια. Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος κι εσύ κολλάς σε κάτι πράγματα μικρά. Γιατί η σχέση των γυναικών με τη δίαιτα είναι μια σχέση πάθους.
Την ποθούμε κολασμένα, τη σκεφτόμαστε συνέχεια από το πρωί ως το βράδυ αγαπούμε να τη μισούμε κι όσο πιο πολύ μας διώχνει τόσο τη θέλουμε. Όταν δε, την απατάμε έχουμε περισσότερες ενοχές από όσες θα είχαμε αν κερατώναμε το σύντροφό μας.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, ο αριθμός των διατροφικών προγραμμάτων που ακολουθεί μια γυναίκα στη ζωή της είναι τουλάχιστον διπλάσιος από εκείνον των ερωτικών συντρόφων της. Οπότε, αν αναλογιστούμε ότι είναι πολλά τα χρόνια που οι γυναίκες έπαψαν να είναι μονογαμικά όντα, ο αριθμός αυτός ανεβαίνει και ανεβαίνει. Και μιας και μιλάμε για αριθμούς και το μέγεθος μάλλον μετράει. Το 50% των γυναικών παραδέχεται πως δεν είναι ευχαριστημένες με το σώμα τους.
Σύμφωνα με άλλη έρευνα μόλις το 40% κοιτάζουν το σώμα τους στον καθρέφτη, ενώ το 25% όχι μόνο κοιτάει τον καθρέφτη με αυθάδεια, αλλά τον ρωτάει κιόλας, αν είναι λεπτότερη τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Τέλος, υπάρχει κι ένα 16% που δηλώνει ότι δε θέλει να ξέρει και γι’ αυτό δεν κοιτάζεται καθόλου στον καθρέφτη όταν είναι γυμνή.
Έτσι, τις Κυριακές το βράδυ οι άντρες βλέπουν ποδόσφαιρο αραχτοί στον καναπέ πίνοντας μπύρες, τρώγοντας πατατάκια και χαϊδεύοντας με καμάρι τη μπάκα τους. Η γυναικεία ματαιοδοξία μας καλεί για άλλη μια Κυριακή να μαστιγώσουμε μέχρι θανάτου τον παλιό, τον αδύναμο εαυτό μας που την προηγούμενη φορά είχε χαλάσει τη δίαιτα. Στο πλαίσιο αυτό, οφείλουμε να αποτελειώσουμε εκείνο το παγωτό που μας φωνάζει από το βάθος της κατάψυξης. Δε θα το κάνουμε με ευχαρίστηση, όπως νομίζεις, αλλά από υποχρέωση προκειμένου να εξαφανίσουμε όλους τους πιθανούς πειρασμούς που θα βρεθούν μπροστά μας τη Δευτέρα. Εξάλλου, έχουμε υποσχεθεί σ’ εμάς τις ίδιες ότι από αυτή τη Δευτέρα θα ‘μαστε καλές μαζί μας. Θα δείξουμε πυγμή κι εγκράτεια και θα ρίξουμε χυλόπιτα στο προφιτερόλ που μας κλείνει πονηρά το μάτι.
Το «όχι» μας θα είναι εφάμιλλο με αυτό της εθνικής μας επετείου, δύσκολο σαν αυτό που περιγράφει ο Καβάφης και για μας θα έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Θα το τοιχοκολλήσουμε με post-it έξω από το ψυγείο, θα σκαρφιστούμε και άλλους τρόπους για να μην υποκύψουμε και αυτή τη φορά. Έχουμε εξάλλου πολλά όπλα, μπορεί να μην ξέρουμε τι είναι το οφσάιντ, αλλά στο θέμα αυτό είμαστε καλά διαβασμένες.
Γνωρίζουμε απ’ έξω κι ανακατωτά κάθε νέα επαναστατική δίαιτα που κυκλοφορεί, έχουμε ξεφυλλίσει τα περισσότερα βιβλία διατροφής που έγιναν best sellers, είμαστε πλήρως ενημερωμένες για όλα τα προγράμματα γυμναστικής που υπόσχονται νέο σώμα σε δέκα μέρες. Έχουμε αφιερώσει πιο πολλή μελέτη σε όλα αυτά, παρά στις σπουδές μας.
Κι όταν απογοητευόμαστε από τις δυνάμεις μας, είμαστε έτοιμες να πιστέψουμε σε ένα οποιοδήποτε θαύμα. Έτσι, αγοράζουμε σωρηδόν περιοδικά, χάπια, φόρμες, ειδικά παπούτσια και καλσόν που καίνε την κυτταρίτιδα και ταΐζουμε μια ολόκληρη βιομηχανία που έχει χτιστεί με αυτόν ακριβώς το σκοπό. Δεν είμαστε, φυσικά, έτσι πάντα. Υπάρχουν και εποχές που είμαστε πολύ χειρότερα!
Πριν και μετά τις γιορτές, πριν και μετά τις διακοπές, πριν και μετά την εγκυμοσύνη, πριν και μετά την εμμηνόπαυση. Προ και μετά Χριστού.
Βλέπεις, στην πραγματικότητα τα επιπλέον κιλά δεν είναι καν δικά μας, γι΄αυτό είναι και πιο δύσκολο να τους επιβληθούμε. Είναι της εγκυμοσύνης, του καλοκαιριού και των Χριστουγέννων αντίστοιχα. Τις περιόδους υψηλού κινδύνου όλη η πραγματική ενέργειά μας διοχετεύεται στο να φάμε ή να μη φάμε. Βάζουμε συνεχώς στον εαυτό μας ακόμα πιο σκληρούς κανόνες στην προσπάθεια να ελέγξουμε τη συμπεριφορά μας. Παρ’ όλα αυτά νιώθουμε τελείως εκτός ελέγχου.
Ουσιαστικά λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Έχουμε προβλέψει ήδη την αποτυχία μας και υιοθετούμε συμπεριφορές που θα μειώσουν την πιθανότητα ενός διαφορετικού αποτελέσματος. Ενδυναμώνουμε την αντίληψη που έχουμε για τις ικανότητες μας και κάνουμε το φόβο μας πραγματικότητα. Γιατί είναι στην πραγματικότητα ένας φόβος γνωστός και διαχειρίσιμος, πολύ πιο εύκολος από άλλους.
Έτσι, κουκουλώνονται άλλα σημαντικά και πιο δύσκολα προβλήματα και μαζί με την πίτσα καταβροχθίζουμε και τα συναισθήματά μας. Τη Δευτέρα το βράδυ που θα ξαπλώσουμε στο κρεβάτι ο απολογισμός της μέρας δε θα γίνει σύμφωνα με όσα πετύχαμε, αντέξαμε και καταφέραμε. Όχι! Θα μας κατατρώει η ενοχή, γιατί φάγαμε εκείνο το ένα μήλο, ενώ δεν περιλαμβανόταν στο αυστηρό πρόγραμμά μας.
Και τότε, θα δώσουμε ακόμα μια ευκαιρία στον εαυτό μας να χαλαρώσει. Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη Δευτέρα.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών!