Μετάλλαξη. Οποιαδήποτε μεταβολή μπορεί να συμβεί στον κώδικα ενός οργανισμού.
Η θεωρία δεν απέχει από την πράξη. Καμία θεωρία δεν απέχει από την πράξη. Μέσα από κάθε συναναστροφή μας ανταλλάσσουμε πληροφορία. Πληροφορία που αυξομειώνει εκάστοτε τη δεκτικότητα μας στην αλλαγή ή και στην ανάγκη μας να αποκτήσουμε ένα κομμάτι από τον άλλον.
Μια υγιής σχέση, παντός είδους, σκέφτομαι, μέσα στη δίνη έχει έναν σημαντικό ρόλο να επιτελέσει, αυτόν του να σε αλλάξει προς το καλύτερο, να σε ωθήσει στην εξέλιξη, στην πρόοδο, στην ευτυχία.
Μια υγιής σχέση, μια όχι τοξική σχέση που θα ρίξει την αυτοεκτίμησή σου στα πατώματα, θέλει δυο ειλικρινείς ανθρώπους μέσα στην ιδιαιτερότητά τους. Όσο κι αν σου ακούγεται οξύμωρο, αυτό θέλει. Δυο ανθρώπους να μοιράζονται όσα μέχρι χθες τα κρατούσαν μόνο για την πάρτη τους. Για τέτοιες αλλαγές μιλάω, για τέτοιου είδους μεταλλάξεις, κοσμοϊστορικές και ανεπαίσθητες, χωρίς να περάσουν από εκλογικεύσεις και διαλογισμούς.
Οι άνθρωποι συναντιούνται στην πραγματικότητα τυχαία, αλλά για ένα σκοπό και ο σκοπός αυτός είναι πάντα μια ενδόμυχη σκέψη σου και υποσυνείδητη ανάγκη.
Κουβαλούσαμε τα πακέτα μας και αγωνιζόμασταν να φαντάσουμε άρτιες προσωπικότητες, όχι στα μάτια των άλλων, αλλά στα δικά μας. Κι αυτή ήταν μια ανάγκη προσωπική του καθενός κι ένα ζητούμενο και των δυο. Μια ανάγκη που ντύθηκε την επιθυμία σε ένα ρούχο και το φορέσαμε με κάποιον δισταγμό και με απόλυτη φυσικότητα.
Μια σχέση δυο ανθρώπων δε θέλει βία ούτε αντιστάσεις. Θέλει θάρρος για να πεις «είμαι εδώ και θέλω να το δω». Μόνο αυτό αρκεί.
Και η καρδιά σου ξέρει, αυτή ξέρει καλύτερα από τον καθένα, μετά από τόσα πληγώματα που μπορεί να αφεθεί για να έρθει η αλλαγή. Έτσι κι εγώ μαζί σου βρήκα τη δύναμη να κάνω πέρα τις άμυνες μου και σ’ άφησα να δεις τα σκοτάδια μου. Να δεις ποια είμαι πίσω από τον καθρέφτη.
Και κάθε μέρα κερδίζω ευκαιρίες. Να μ’ αγαπήσω όπως ακριβώς μου αξίζει. Να ανοιχτώ στο νέο παλεύοντας τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Να ανασυνταχτώ και να επανεκτιμήσω το χρόνο. Να γεμίσω ολόκληρη με φως, τόσο ώστε να είμαι αυτόφωτη κι εσύ να μην τρομάζεις. Να αντιμετωπίζω με ηρεμία και να χαμογελάω έστω κι αν στραβώνουν τα πράγματα, γιατί θέλω και πρέπει να έχω χώρο για χαρά στην ψυχή μου κι όχι για στεναχώριες.
Κι η χαρά είναι μεγάλο πράγμα, είναι ζωή, είναι ο ήχος από το γέλιο μου που μου είχε λείψει.
Όπως μου είχε λείψει να έχω έναν άνθρωπο όπως εσύ, κι ας μην το ήξερα.
Μου έλειπες πριν ακόμα σε συναντήσω, μου λείπεις πριν σε γνωρίσω, πριν σε μάθω.
Γιατί ήσουν η ελεύθερη επιλογή μου και γίνεσαι ο δρόμος μου προς την ελευθερία. Γιατί περνάω ουσιαστικά καλά, όσο απλό ή περίεργο κι αν ακούγεται, χωρίς να με αναγκάζει καμία συνθήκη να ντύνομαι ρόλους, χωρίς να με σέρνει καμία σχέση σε τριπάκια συμπεριφορών ξένα από εμένα.
Γιατί με κοιτάς και ξέρω.
Ξέρω πως σέβεσαι τις επιθυμίες και τα θέλω μου. Ξέρω πως όσο και να τσαλακωθώ εσύ μπορείς να με δεις ολόκληρη. Και δε φοβάμαι αν θα με θέλεις λιγότερο ή περισσότερο.
Κι εμένα αυτό μου δίνει ανάσα, μου δίνει όσα έδωσα και δεν πήρα, και δεν κρατάω κακία μα είναι μια αλήθεια.
Και οι αλήθειες είναι για να λέγονται. Και ξέρω πως μπορώ να εμπιστευτώ στα χέρια σου τις δικές μου κι εσύ να τις κρατήσεις σαν ιερό δισκοπότηρο. Και να μη σκεφτώ στιγμή ότι θα τις ξεπουλήσεις.
Ξέρεις πόσο σπουδαίο είναι αυτό; Ξέρεις, φυσικά και ξέρεις. Γιατί με ένα δικό σου μαγικό, περίεργο, πρωτόγνωρο και ανεξήγητο τρόπο, χωρίς να αγγίξεις ούτε σπιθαμή απ’ το κορμί μου, με μετάλλαξες σε έναν ευτυχισμένο άνθρωπο.
Και σου οφείλω γι’ αυτό ένα μεγάλο ευχαριστώ.