Ας το πάρουμε απ’ την αρχή λοιπόν, ξαπλώνεις στον καναπέ και παλεύεις να κουμπώσεις το τζιν που τελευταία φορά φόρεσες τη μέρα που έδινες Αρχαία στις πανελλήνιες, μάταιος κόπος. Σηκώνεσαι απ’ τον καναπέ, παίρνεις μασαζοκορσέ – ζώνη (και καλά) αδυνατίσματος, ξαναξαπλώνεις και συνεχίζεις να παλεύεις να κουμπώσεις αυτό το κατασκεύασμα – προσωποποίηση του μαζοχισμού. Αφού μπορεί η Καρντάσιαν, μπορείς κι εσύ, αμ πώς! Ουφ!
Αφού έφαγες τον άμπακα λοιπόν όλο το χειμώνα ήρθε η ώρα να αρχίσεις δίαιτα προκειμένου να ξεχυθείς με το κεφάλι ψηλά (και όχι μόνο) στις παραλίες της Αττικής και περιχώρων το καλοκαίρι που σου απομένει (μάλλον για το 2017 σε βλέπω). Αυτό βέβαια προϋποθέτει να ζυγιστείς για να δεις που πατάς και που βρίσκεσαι και να αποδεχθείς ότι το νούμερο που δείχνει η ζυγαριά σου είναι η νέα ζοφερή και δραματική πραγματικότητα.
Η δίαιτα λοιπόν όπως κι ο χωρισμός περνούν από συγκεκριμένα στάδια. Τα οποία πονεμένα, δακρύβρεχτα και βασανιστικά στάδια είναι τα εξής
1.Άρνηση
«Αποκλείεται να ζυγίζω τόσα κιλά! Όχι, όχι, κάποιο λάθος έχει γίνει, κάτι δεν πάει καλά, η μάνα μου μάλλον κάτι μπέρδεψε στο πλυντήριο και έμπασαν όλα τα ρούχα και μίκρυναν, καλά σίγουρα και η ζυγαριά έχει χαλάσει, άσε που πιστεύω πως την τελευταία φορά που ήρθε αυτός ο ξάδερφος που ζυγίζει έναν τόνο – όχι τον Rio Mare- ζυγίστηκε και την έσπασε τη ζυγαριά, τη χάλασε και τώρα εγώ στεναχωριέμαι χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.»
2.Θυμός
«Είναι άδικο αυτό που συμβαίνει! Είναι άδικο! Αποκλείεται να έφαγα τόσο πολύ, πόσο μπορώ δηλαδή να φάω μέσα σε 6 μήνες; Πόσο; Γιατί να μην τα παίρνω σε ύψος; Ενάμιση μέτρο άνθρωπος είμαι πως μπορώ να φάω τόσο; Δεν γίνεται! Δεν έχω φάει τόσο! Είναι γεγονός ότι δεν έχω φάει τόσο! Κι οι άλλες δηλαδή που τρώνε γιατί δεν παχαίνουν; Είναι καλύτερες δηλαδή αυτές; Τι καλύτερο έχουν ρε γαμώτο;» Κι από κάπου στο βάθος ακούγεται μουσική υπόκρουση από Άντζελα «και θέλω να τα σπάσω ΟΛΑΑΑΑΑ!!!»
3.Διαπραγμάτευση
«Θεέ μου, σε παρακαλώ, βοήθησε με να τα χάσω τα κιλά! Θα ‘μαι καλή, να θα δώσω κι αυτά τα τρόφιμα που είχα αποθηκεύσει στις ντουλάπες από τότε με το δημοψήφισμα. αλήθεια θα τα δώσω, θα τα χαρίσω στην εκκλησία, και ρούχα θα δώσω (σάμπως σου μπαίνουν κιόλας;) και θα είμαι καλή, θα κάνω και εθελοντική εργασία, σε παρακαλώ Θεέ μου, κάνε να χάσω τα κιλά!». Και να οι μετάνοιες, και να οι προσευχές και να τα σταυροκοπήματα.
4.Κατάθλιψη
«Τέλος! Θα πεθάνω χοντρή και μόνη και χωρίς βρακί να βάλω γιατί κανένα βρακί απ’ αυτά που έχω δεν θα μου κάνει και δεν θα με θέλει κανείς και γιατί να περιμένω και να ζω μ’ αυτή την αγωνία; Μπορώ τουλάχιστον να πάρω μια γάτα από τώρα και να τελειώνω. Ή μια θηλιά, ή και ένα σαπούνι, ή μια μπουκάλα γκάζι, ή ένα ξυραφάκι, ή ένα 45άρι να κάνω και θεαματική έξοδο». Και πάκος τα χαρτομάντηλα από δίπλα και το δάκρυ κορόμηλο. Μην αγχώνεσαι όπου να ‘ναι θα πας από πνιγμό, λίμνη έφτιαξες απ’ το κλάμα κι όσο συνεχίζεις η στάθμη ανεβαίνει.
5.Αποδοχή
«Εντάξει, θα τα καταφέρω! Μια απόφαση είναι , θα σταθώ στο ύψος μου, θα αντισταθώ στους πειρασμούς, θα αποφύγω τα ζαχαροπλαστεία, τα σουβλατζίδικα, τα φαστφουντάδικα, τις πιτσαρίες, τα ψιλικατζίδικα, τη μάνα μου και θα αδυνατίσω! Θα τρώω υγιεινά, θα γραφτώ στο γυμναστήριο, θα γίνω φέτες. Μια απόφαση είναι μόνο, τίποτα άλλο. Μπορώ και πιστεύω σ’ εμένα! » Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι. Το ενδεχόμενο της μετανάστευσης το σκέφτηκες; Μπορεί να σου κάνει καλό το κλίμα σε άλλα μέρη.
Και ξαναξαπλώνεις στον καναπέ, μαζί με το μασαζοκορσέ – πνίχτη- δεν μπορώ να αναπνεύσω- κάποιος να με σώσει, και παίρνεις κουβά 10κιλο μερέντα μαζί με κουταλάκι. Τέλη Ιούλη είναι ήδη, δεν προλαβαίνεις, του χρόνου το ξαναπροσπαθείς, δε γαμιέται!