Για αρχή ας ανακεφαλαιώσουμε…
Διεκδίκησες; Ναι. Εκδηλώθηκες; Ναι. Έκανες αισθητή την παρουσία σου με κάθε τρόπο; Ναι. Μ’ έκανες να νιώσω κι εγώ πράγματα; Ναι. Και μετά;
Ανακεφαλαίωση Νο2…
Εξαφανίστηκες; Ναι. Έστειλες έστω ένα μήνυμα; Όχι. Έδωσες καμιά εξήγηση; Όχι.
Και για να στο πω σε απλά ελληνικά, και τώρα τι στο διάολο θες και εμφανίζεσαι ξανά; Και να πω ότι έστειλες ένα μήνυμα, πήρες ένα τηλέφωνο, πού τέτοια τύχη; Πάλεψα εγώ να βρω την ηρεμία μου, να κάνω πως δεν υπήρξες ποτέ κι έρχεσαι εσύ να με πλακώσεις στα likes σε facebook, twitter, instagram και όπου αλλού μπορείς.
Και ερωτώ εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό, αναρωτήθηκες πού σκατά ήμουν εγώ και τι έκανα όσο καιρό εσύ παρίστανες τη χαμένη Ατλαντίδα; Μήπως σε ένοιαξε τι ένιωσα εγώ και πόσο πάλεψα να το πνίξω; Όχι βέβαια! Και γιατί να σε νοιάξει άλλωστε; Και τα likes; Α ρε Ζούκενμπεργκ καταστρέφεις κόσμο. Τι τα κάνεις αυτά τα ρημαδολάικ; Αν για κάποιο περίεργο και ανεξήγητο λόγο προσπαθείς να σπάσεις τα νεύρα μου να σε ενημερώσω πως είσαι σε πολύ καλό δρόμο αλλά πρόσεχε μήπως μαζί με τα νεύρα μου σπάσει και κάνα τζάμι απ’ το αυτοκίνητό σου.Η μόνη λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι θέλεις απλά να δώσεις ένα σημάδι ζωής για να μη δεις φωτογραφία σου αύριο στο Silver Alert ή στη Νικολούλη.
Ε λοιπόν μην αγχώνεσαι, δεν πρόκειται να σε ψάξω, ούτε να ανησυχήσω, έχω πλέον πλήρη συνείδηση ότι ένας ακόμα μαλάκας πέρασε απ’ τη ζωή μου κι ευτυχώς με έβγαλε απ’ τον κόπο και εγκατέλειψε μόνος του. Τουλάχιστον έκανες και κάτι καλό…