Οι αλήθειες των μεθυσμένων βραδιών…
Εκεί που ανατέλλει ο ήλιος, εκεί αρχίζει και η ανθρώπινη ζωή λένε. Κάπως έτσι ξεκινάει και η δική μας μέρα, το βιολογικό ρολόι χτυπάει, έναν καφέ στα γρήγορα και το τρέξιμο της μέρας μόλις έχει αρχίσει. Ο χρόνος τρέχει όπως κι εσύ να προλάβεις όλες σου τις υποχρεώσεις. Τράπεζες, εφορίες, λογαριασμοί όλα ένα καθημερινό πνίξιμο που δεν έχει τελειωμό. Και μέσα σε όλα αυτά πρέπει να φοράς καθημερινά αυτή τη μάσκα του «είμαι καλά», μην σε χαρακτηρίσουν και μουντρούχαλο! Και καθώς χάνεται το φως της μέρας και θέλεις κι εσύ να χαλαρώσεις απ’ ότι έζησες μέσα στη μέρα, βάζεις ένα ποτάκι. Το ένα φέρνει το άλλο και καταλήγεις να πίνεις μέχρι να μουδιάσει ο εγκέφαλός σου… Εκεί που και τα πιο δύσκολα που έχεις μέσα σου αρχίζουν να γίνονται παιχνιδάκι. Ένα παιχνιδάκι που ο loser σίγουρα δεν είσαι εσύ! Εκεί που ο εαυτός μας αρχίζει ξανά να κάνει όνειρα που σβήνονται στο φως της μέρας. Εκεί που η αλήθεια μοιάζει ψέμα, εκεί ακριβώς είναι η ώρα που το ποτό γίνεται η μόνη μας διέξοδος…